اسلام رحمانی، تلفیقی از اسلام و لیبرالیسم است و به این واسطه، باید آن را از مصادیق و نمونههای متاخر اسلام التقاطی قلمداد کرد. التقاط به این معنی است که قائل به اصالت آیین اسلام نباشیم و آن را بر اساس معیارها و قواعد مکتبهای دیگر تفسیر کنیم و به این ترتیب، باطل این مکاتب را در کنار حق اسلام بنشانیم.
ایشان به جای آنکه دوقطبی نگاه افراطی و رحمانی را بربتابند، این هر دو را در یک سو و اسلام ناب محمدی را در سوی مقابل نشاندند و میان آن دو قطب، قرابتی راهبردی ترسیم کردند.